Chapter 1

Do you ever feel,
Like a plastic bag,
Drifting through the wind,
Wanting to start again.
Do you ever feel,
Feel so paper-thin,
Like a house of cards,
One blow from caving in.
Do you ever feel,
Already buried deep,
Six feet under,
Screams but no one seems to hear a thing.
Do you know that there's,
Still a chance for you,
'Cause there's a spark in you,
You just gotta
Wyprostowałam nogi na swoim twardym biurku. Byłam już dosyć zmęczona, ale nie mogłam odpuścić. Nie mogłam zmięknąć i pokazać swoją słabość. Byłam twardą kobietą, której nikt się nie sprzeciwiał. Wytyczone przeze mnie zasady, których nikt nie mógł łamać. To byłam ja.
Wplotłam palce w swoje włosy zbierając je na prawe ramię. Przede mną stał Micheal, Caylen i Marlin. Obserwowałam ich, czekając, aż któryś się odezwie, ale każdy milczał. Westchnęłam i powoli się podniosłam. Złożyłam ręce z tyłu i przeszłam obok całej trójki.
-Ile mam jeszcze czekać?- odezwałam się lodowatym głosem.
Po pokoju rozchodził się stukot moich obcasów. Moja cierpliwość powoli się kończyła, a nawet właśnie dobiegła końca.
-Cała trójka, zejść mi z oczu zanim poskręcam wam łby! Już!- wrzasnęłam wskazując na drzwi.
Byłam zdenerwowana. Dzisiaj przeciągnęli strunę. Z kim ja pracowałam?! Dave przyjmował tych 3idiotów. Mój wspólnik nie był dobry w wybieraniu ludzi…odpowiednich ludzi. On tylko ustalał „kogo”, a ja gdzie, kiedy i jak. To ja obmyślałam perfekcyjny plan. Ten też taki był, ale ci kretyni go spartaczyli! Mieliśmy zlecenie na samego Davida Beckhama, a oni sobie nie poradzili. Cała akcja, którą dokładnie przygotowałam poszła w cholerę. To chyba normalne, że byłam zła, bo moja praca poszła na marne. Starania i czas. Poza tym nie doczekałam się sensownego wyjaśnienia. Nie mogłam już dzisiaj na ich patrzeć. Wzięłam torebkę, ubrałam swój czarny płaszcz i wyszłam z budynku. Swoim bentleyem dotarłam do apartamentu. Gdy tylko zamknęłam za sobą drzwi od mieszkania ogarnął mnie spokój. Z lampką wina poszłam do dużej łazienki przygotować sobie kąpiel. Musiałam się odprężyć. Przestać myśleć. Gdy wyszłam z wanny ubrana w satynowy szlafrok, przeszłam do kuchni- mojego drugiego królestwa. Włączyłam radio i wsłuchując się w muzykę przygotowałam sobie kolację. Nic mnie teraz nie mogło zdenerwować, bo chyba bym zabiła kogoś. Chociaż ja to robię na okrągło, ale pomińmy ten fakt. Szczęśliwa położyłam się do swojego wygodnego łóżka zasypiając. Jutro miałam mieć pracowity dzień. Miałam podjąć pracę nad planem zabicia idola milionów nastolatek.

Hey. Widzę 9 komentarzy i się uśmiecham, bo to oznacza, że ktoś czyta.
Zmieniłam nieco nagłówek. Który lepszy? Ten bez drugiego zdjęcia czy ten z jednym?
Następny rozdział w niedzielę chyba, że będzie mało komentarzy.
Alicja
♥♥Skyfallgirl♥♥